İK BİLGİLİ VE EĞİTİMLİ İNSANLARA YETERİNCE DEĞER VERİYOR MU?

Yaratılmışların en şereflisi (Eşref-i Mahlukat) olan insanlara acaba iş dünyası yeterince değer veriyor mu? Hasbelkader çok da isim yapmamış olan bir üniversite bitirdiniz, yetenek ve deneyimlerinize yenilerini katmak ve kişisel gelişiminiz adına birçok kursa gittiniz, eğitimlere katıldınız, sertifikalar ve diplomalar aldınız. Tonlarca bilimsel makale, kitap ,dergi okudunuz. Kendinizi imkanlar dahilinde geliştirmek için çok çaba sarf ettiniz.

 İş deneyimi olarak da birkaç küçük işletmede deneyim sahibi oldunuz ve  cv'nize de o firmaları yazdınız. Ancak bu sizi asla tatmin etmiyordu. Onca alınan eğitim, kurs, sertifika, okunan kitaplar, gidilen seminerler ve eğitimler sizin çok daha iyi firmalarda olmanıza vesile olmalıydı. Bu durum içinizde sizi kemiren ve psikolojinizi de yıpratan bir düşünceye dönüşüyordu.

Bunun için güzel bir cv hazırlayıp firmalara başvuru yapmanızdan başka çareniz yoktu. Tanınmış kariyer portallarında özgeçmiş oluşturdunuz ve hepsinde iş başvuruları yapmaya başladınız. Portaldaki firmaları zamanla ezberlemeye başladınız. Çünkü her gün mesainizi iş başvurusu yaparak oralarda geçiriyordunuz. Yetmedi danışmanlık firmalarına cv bıraktınız,eşinize dostunuza iş aradığınızı söylediniz. Aradan aylar geçti hiçbir yerden ses çıkmadı.

Onca eğitimi ben neden aldım ki sanki? İlkokuldan sonra bir berber dükkanına çırak olarak girseydim hiç değilse şimdi berber olmuş ,dükkan bile açmıştım modunda düşüncelere daldınız. Geçen süre zarfında özgüveninizin de eskisine oranla daha bir gerilediğini, psikolojinizin de aynı durumda olmadığını fark ettiniz. Neden kimse size iş vermiyordu?Alınan onca eğitim çöpe atılıp, sıfırdan bir mesleğe mi başlanmalıydı?

Artık yaş olarak ta ilerlediğiniz için bu da pek mümkün görünmüyordu. Oysa ki üniversite de çok başarılı idiniz. Çevrenizde de sevilen bir insansınız, neden iş bulamıyorsunuz? Bu sorunun cevabı işletmelerin eğitim ve bilginize değer vermeyişi miydi? Oysa size bir şans verilseydi belki de kurumun en başarılı insanlarından biri olacaktınız. Ama bu şans size verilmedi.
 
 

Araştıran, üreten, sorgulayan, bilgili ve dolu tavrınız belki de sıradan, ne denirse yapacak, düşünce ve fikir üretmeyen bir eleman arayışında olan ik yöneticisini korkutmuş olabilir miydi?

Bu yazıyı okurken,"Hadi canım,bu kadar eğitim almış ve kendisini yetiştirmiş bir kişiyi ik neden fark edemez?" dediğinizi duyar gibiyim. İşte benim bu yazıyı kaleme almama sebep olan etken tam da bu düşünceniz! Evet ik böyle insanları zaman zaman fark edemiyor ve mülakatlarda incir çekirdeğini doldurmayacak bahanelerle eleme yapabiliyor.

Adayın bilgili ve kendine güvenli olması, İK ve ilgili birim yöneticilerini zaman zaman tedirgin edebiliyor. Bu tedirginliğin altında yatan sebep "Acaba beni yerimden eder mi?" düşüncesidir.

Çevremde bu ve benzeri vakaları yaşayan insanların olması, her şeyden önce beni bir İK'cı olarak son derece üzüyor. İnsan kaynakları adayları objektif kriterlere göre ve yetkinlik bazlı olarak değerlendirmeli düşüncesi ile hiç de bağdaşmayan bu tavır, iş dünyasında nice yeteneklerin heba olup gitmesine neden olmaktadır.

Bilgili ve kendini yetiştirmiş insanlardan korkmayın! Onlar sizi yerlerinden etmek için değil, bir işe ihtiyacı olduğu için firmanıza başvuru yapıyor ve istekleri de sadece geçimlerini sağlayacak bir iş bulabilmek.

Belki de işletmenin içinden hatırı sayılır bir yönetici araya girdi ve o boş koltuğa İK'nın hiç tasvip etmediği bir aday  oturdu ve işe başladı. Dolayısı ile bilgi ve eğitim yine kaybetti ve torpil hazretleri kazandı!

Bu yazıyı okuduktan sonra bir İK'cı olarak empati yeteneğinizi konuşturun ve lütfen kendinizi yazıda geçen karakterin yerine koyun. Bundan sonra yapacağınız mülakatlarda bu tip insanlara bir şans verin. Kurumunuza değer katan, bilgili ve yetişmiş birini işe alın! Hem işinizi doğru yapmış, hem de vicdanen rahat olacaksınız.

Mesut YÜKSEL